H δημοσιογράφος και συγγραφέας Naomi Klein έγραψε το 2007 ένα πραγματικά σοκαριστικό βιβλίο: The Shock Doctrine - The rise of disaster capitalism. Τα τελευταία 50 χρόνια, από την Χιλή του Πινοσέτ, την Κίνα της Τιένανμέν, τη Ρωσία του Γέλτσιν, το Ιράκ, το Ισραήλ και τη νέα Ορλεάνη, οι οπαδοί του Chcago Scool of Economics, του πλέον αδιάκριτου νεοφιλελευθερισμού, επιβάλλουν την πολιτική τους εκμεταλλευόμενοι τις κρίσεις και το σοκ που προκαλείται από αυτές, ή πολύ συχνά το σοκ που αυτοί προκαλούν ή μεγεθύνουν οι ίδιοι. Η ρήση του νομπελίστα οικονομολόγου και "πατριάρχη" των νεοφιλελεύθερων Milton Friedman τα λέει όλα:
“Only a crisis—actual or p e r c e i v e d––produces real change. When that crisis occurs, the actions that are taken depend on the ideas that are lying around. . . . Our basic function [is] to develop alternatives to existing policies, to keep them alive and available until the politically impossible” becomes the politically inevitable.” (από τον πρόλογο στο Capitalism and Freedom, έκδοση 1982)
Μια κρίση, λοιπόν, πραγματική ή .... μια κατάσταση που την αντιλαμβανόμαστε ως κρίση! Πόσο κυνικό. Τόσο όσο η ριζική απορρύθμιση του οικονομικού συστήματος, η πλήρης ιδιωτικοποίηση του κράτους, η περικοπή του κοινωνικού κράτους. Μια ολόκληρη σχολή σκέψης που εκμεταλλεύτηκε και εκμεταλλεύεται ακόμα (αν δεν δημιουργεί κιόλας) κάθε κρίση και καταστροφή για να επιτύχει το "πολιτικά αναπόφευκτο". Για να βρει τα πειραματόζωα να εφαρμόσει τα ιδεολογήματα και τους δογματισμούς της, λες και η οικονομία είναι "φυσική" κατάσταση και όχι ανθρώπινο τεχνητό δημιούργημα. Προσαρμογή της πραγματικότητας στην ιδεολογία και αποθέωση της καταστροφής προς όφελος λίγων.
Και όλα αυτά με "θεραπεία σοκ". Με την ίδια λογική που υποκρύπτεται πίσω από τα πιο σκληρά βασανιστήρια. Μια τυπική έκφραση που όλοι αυτοί χρησιμοποιούν εδώ και δεκαετίες επιδιώκοντας να μετατρέψουν χώρες και λαούς με ιστορία χιλιετιών σε "λευκές κόλλες" πάνω στις οποίες θα δημιουργήσουν χωρίς καμία αντίσταση αυτό που οραματίζονται. Στο όνομα πάντα της ελευθερίας. Σοκ και Δέος στο Ιράκ, όπου μετά την καταστροφή της χώρας, αυτή έγινε πεδίο δόξης λαμπρόν για την πιο ασύδοτη οικονομία της αγοράς.
Διαβάζοντας το βιβλίο τις τελευταίες δύο εβδομάδες, δεν μπόρεσα να μην κάνω τις αναλογίες με την κατάσταση που ζούμε στην Ελλάδα, βλέποντας στα πρωτοσέλιδα των εφημερίδων τις λέξεις Σοκ και Δέος. Μια κρίση, πραγματική και διογκωμένη, πάντως μια κατάσταση που την αντιλαμβανόμαστε ως κρίση και προκαλεί τρόμο. Τόσο τρόμο από τον καθημερινό βομβαρδισμό από τα δημοσιεύματα του ξένου και ελληνικού τύπου, που συνταξιούχοι να παρακαλάνε τον Πρωθυπουργό για ακόμα πιο σκληρά μέτρα!!! Και η απάντηση στον τρόμο: μέτρα "σοκ και δέος" για να σωθούμε και να ησυχάσουν οι αγορές: δηλαδή, αυτοί που έχουν στοιχηματίσει ότι θα πτωχεύσουμε! Διαβάζοντας, δε, στην Καθημερινή της 4.3.2010, κάποιον αρθρογράφο να λέει ότι χρειαζεται "να ασκηθεί θεραπεία σοκ σε ΕΣΥ και σε βαθμίδες της Παιδείας" όλα έγιναν ξαφνικά ακόμα πιο καθαρά. Οι ίδιες λέξεις πάντα.
Ένα βιβλίο που όλοι πρέπει να διαβάσουν (ή να ακούσουν, αφού πλέον μάθαμε και τα ηχοβιβλία). Στα ελληνικά θα κυκλοφορήσει το φθινόπωρο αλλά μέχρι τότε όσοι δεν αρέσκονται σε ανάγνωση ή ακρόαση βιβλίων στην αγγλική, μπορούν να επισκεφτούν την ιστοσελίδα του βιβλίου εδώ ή να δουν το ακόλουθο σύντομο βιντεάκι με ελληνικούς υπότιτλους:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου