Τα καλύτερα κείμενα προκύπτουν από συζητήσεις. Για αυτό και ο Πλάτωνας έγραφε διαλόγους. Αλλά και στην καθημερινότητα βλέπουμε συζητήσεις να εκτυλίσσονται με τρόπο δυναμικό, ώστε η αρχική ανταλλαγή επιχειρημάτων να γεννά προοδευτικά πιο ώριμα και μεστά επιχειρήματα.
Τέτοιες παραγωγικές συζητήσεις γίνονται συχνά στα messenger και στο facebook και σε όλες τις εφαρμογές του Web 2.0. Τώρα που το σκέφτομαι, μακάρι να είχα "σώσει" πολλές απο αυτές να γίνουν εδιαφέροντα κείμενα για ανάρτηση. Σκέφτομαι να το κάνω εφεξής και να η αρχή με μια συζήτηση με θέμα την ψήφο των Ελλήνων του εξωτερικού που άγγιξε και το θέμα των ετεροδημοτών και το θέμα της ψήφου των μεταναστών: έχει άραγε δικαίωμα να ψηφίζει κάποιος σε έναν τόπο με τον οποίο λίγα τον συνδέουν πλέον;
Την αφορμή έδωσε η Νεφέλη Λαπαρίδου αναρτώντας στο facebook δηλώσεις του Γιώργου Νταλάρα υπέρ της ψήφου των ομογενών. Η Giovanna Rodentia συμφώνησε αμέσως, εκφράζοντας ταυτόχρονα τη διαφωνία της με το γεγονός ότι η πολιτεία αρνείται την ψήφο στους ομογενείς, ενώ την χαρίζει στους αλλοδαπούς. Αν μπορώ να συνοψίσω την τοποθέτησή της, είπε ότι οι διαβιούντες στο εξωτερικό Έλληνες μπορεί να είναι πιο νηφάλιοι κατά την άσκηση των εκλογικών τους δικαιωμάτων από τους διαβιούντες εν Ελλάδι, οι επιλογές των οποίων μας πρόκοψαν, καθώς λέει δεν έχουν κομματικές - ρουσφετολογικές εξαρτήσεις, ενώ μπορούν πλέον να ενημερώνονται άμεσα και πλήρως για ό,τι συμβαίνει στην χώρα. Άσε, είπε, που τα κόμματα δεν θα δαπανούν υπέρογκα ποσά στις αεροπορικές μετακινήσεις των ψηφοφόρων τους.
Με τα παραπάνω διαφώνησα, το ίδιο και ο Κώστας Δασκαλόπουλος και ο Βασίλης Παπανικολάου. Αυτό που είπα ήταν ότι δεν κατανοώ γιατί η κυβέρνηση του τόπου θα πρέπει να καθορίζεται και από κάποιον που ζει 50 χρόνια στην Αμερική και από τα παιδιά και τα εγγόνια του που δεν ομιλούν καν την ελληνική. Sorry, αλλά θεωρώ πιο λογικό να ψηφίζει ένας Αλβανός που μένει και δουλεύει εδώ 10 χρόνια και ξέρει και να μιλάει ελληνικά. Άλλωστε, και το λέω επειδή αναφέρθηκε το παράδειγμα των ΗΠΑ στη συζήτηση, οι άλλες χώρες δεν έχουν διασπορά με την έννοια που έχουμε εμείς. Π.χ. οι Αμερικάνοι του εξωτερικού που ψηφίζουν στις αμερικανικές εκλογές δεν είναι συνηθώς μετανάστες ριζωμένοι σε άλλες χώρες, αλλά στρατιωτικοί, διπλωμάτες, επιχειρηματίες, στελέχη επιχειρήσεων κλπ, δηλαδή άνθρωποι που κάποια στιγμή θα επιστρέψουν στις ΗΠΑ. Άλλωστε, έχω ζήσει αρκετά με την ομογένεια και συμφώνησα με τον Κώστα Δασκαλόπουλο που είπε ότι οι Έλληνες του εξωτερικού δεν έχουν λιγότερες κομματικές εξαρτήσεις από τους καθ' ημάς. Κουβαλάνε μάλιστα την Ελλάδα του 1950 και 1960, την Ελλάδα όπως αυτή ήταν όταν έφυγαν και είναι προσκολλημένοι στα πολιτικά ήθη εκείνης της εποχής. Η ψήφος τους θα είναι η ψήφος της μεταπολεμικής Ελλάδας, με ολίγον ξενική νοοτροπία. Κάτι τέτοιο δεν είναι νόθευση της λαϊκής κυριαρχίας; Τί πιο λογικό την τύχη της χώρας να την καθορίζουν αυτοί που έχουν συνδέσει τη δική τους μοίρα με αυτήν, αυτοί που βρίσκονται εδώ και γνωρίζουν καλύτερα τα προβλήματα και τις ανάγκες της. Και αυτοί θα φροντίσουν και για τις όποιες ανάγκες και ανησυχίες των εκτός Ελλάδος Ελλήνων. Άλλωστε το Σύνταγμα λέει ότι οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και ασκούνται υπέρ αυτού και του έθνους. Δεν λέει ότι οι εξουσίες πηγάζουν από το λαό και από το έθνος. Αυτό είναι, εν τέλει, το ιδιότυπο filioque των υπερασπιστών της "διεσπαρμένης" ψήφου.
Όσο για το δικαίωμα ψήφου των μεταναστών στην Ελλάδα, το βρίσκω απολύτως λογικό κάθε ένας ο οποίος διαμένει επί μακρόν στη χώρα και σκοπεύει να συνεχίσει να διαμένειι εδώ, έχει συνδέσει τα συμφέροντά του και το μέλλον του με το μέλλον της Ελλάδας και γνωρίζει στοιχειωδώς την ελληνική γλώσσα, τα ήθη και τον πολιτισμό μας, να έχει δικαίωμα να ψηφίζει στα ελληνικά χωριά, περισσότερο από τα καραβάνια των Αθηναίων που επελαύνουν την δήλη Κυριακή για να επιστρέψουν φορτωμένοι με τα λάδια και τα αυγά, αφού έχουν ψηφίσει κάποιον που ενδεχομένως δεν γνωρίζουν για να διαχειριστεί υποθέσεις που δεν τους αφορούν.
Ολόκληρη η συζήτηση εδώ, η οποία τώρα βλέπω ότι συνεχίζεται!
φίλε Μιχάλη,
ΑπάντησηΔιαγραφήγόνιμος ο προβληματισμός σου. η ψήφος της ομογένειας κι εμένα με βρίσκει ριζικά αντίθετο. Αλλά αν υπάρχουν Έλληνες πολίτες που διαμένουν στην αλλοδαπή κα διατηρούν την ελληνική υπηκοότητα, αυτούς πρέπει κάπως να τους εξυπηρετήσεις. Κι εδώ δε χωρούν αναστολές: επιστολική ψήφος ή ψήφος δι' αντιπροσώπου. Αν και δεν έχω στατιστικά στοιχεία, φαντάζομαι ότι κι αυτοί αναλογούν σε σεβαστό ποσοστό του εκλογικού σώματος.
Το αυτό και για τους εν Ελλάδι διαμένοντες αλλοεθνείς: όλα να συναρτώνται με την απόκτηση της ελληνικης υπηκοότητας.
Κάτι με το οποίο δε συμφωνώ είναι η εισαγωγή υποθετικών ή αλυσιτελών όρων (τουλάχιστο για τις βουλευτικές εκλογές): πχ το κριτήριο της γλώσσας (για ομοεθνείς του εξωτερικού) ή της πρόθεσης διαμονής επί μακρόν στην Ελλάδα (για αλλοεθνείς): αν πληρούται το κριτήριο της ιθαγένειας, όλα τα άλλα είναι εκ του περισσού.
Βέβαια συμφωνώ με δύο άλλες παρατηρήσεις που έχουν περισσότερο να κάνουν όμως με εκλογές για τοπική αυτοδιοίκηση: η ύπαρξη μόνιμης κατοικίας πρέπει να είναι προαπαιτούμενο και να δηλώνεται πριν από κάθε σχετική ψηφοφορία. κι εκεί ίσως να πρέπει να καμφθεί το κριτήριο της ιθαγένειας και για τους επί μακρόν διαμένοντες.